۲۹ مرداد ۹۲ ، ۱۰:۰۲
نمی دونم قرآن رو با معنی میخونید یا نه
اما سعی کنید با معنی بخونید . شده یه آیه
در ادامه پست های " الحمدلله " امروز تو قرآن چیزی و دیدم که به شخصه خیلی خجالت کشیدم
یعنی وقتی به کوچولو توی زندگیم و دور زدم دیدم بعله منم جز اینا هستم
وَ إِذا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِی الْبَحْرِ ضَلَّ مَنْ تَدْعُونَ إِلاَّ إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّاکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَ کانَ الْإِنْسانُ کَفُوراً
و چون در دریا شما را سختی و آسیبی رسد ( که سبب ترس از غرق شود ) همه آنهایی که ( به پرستش ) می خوانید ( از فکرتان ) محو می شود ، جز او ( که فقط توجه به او می ماند ) و چون شما را نجات داده به خشکی رساند ، روی می گردانید و انسان همواره بسیار ناسپاس است.
اگه روزی چشام باد کرد و دق کردم از این موضوع اصلا عیب نداره
یعنی بشینم غصه بخورم و بگم خاک تو سرت
این همه لطف داره این همه هوات و داره بعدش تازه اگه بر وفق مرادت نباشه برگردی منت بزاری و براش شاخ و شونه بکشی؟
ازین کارا خیلی کردما
یعنی ازین نمک خوردن و نمک دون شکستن
اینکه مثلا عزیز آدم مریض باشه و دکتر عملش کنه و تو پشت در اتاق عمل
یه دم خدا رو صدا بزنی و نزر و نیاز کنی و صلوات بفرستی
بعد که دکتر میگه همه چی خوبه بری گل و شیرینی بگیری و دست دکتر و ماچ کنی و
بعدش همه به خوبی و خوشی بریم خونه و زندگیمون و بکنیم
دریغ از یه ذره نگاه به اوستا کریم
راست گفتی خدا
من عبد خیلی ناسپاسم
هنوزم هستم
صبح با باده شعبان و رجب آمده بود
آن که دیروز مرا داد جواز رمضان
شام آخر شد و با گریه نشستم به وداع
خواب دیدم نرسیدم به نماز رمضان